تاثیر ۶ هفته آب درمانی در دو عمق مختلف برتعادل ایستا و درد در دختران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال

مقدمه و اهداف سندروم درد پاتلوفمورال یکی از آسیب­های شایع به خصوص در زنان است که با درد در ناحیه کشکک همراه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر یک دوره تمرینات آب درمانی در دو عمق مختلف بر روی تعادل ایستا و درد دانشجویان دختر دارای سندروم کشککی رانی بود.  موادو روش پس از ارزیابی های اولیه و تعیین افراد مبتلا به سندرم کشککی رانی،32 نفر از بین 60 نفر (سن 8/1±6/22 سال، وزن 5/6±7/53 کیلوگرم و قد 1/0±56/1 متر) به­عنوان نمونه آماری انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه تمرین در آب کم عمق، عمیق و کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از یک دوره تمرینات 6 هفته­ای (3جلسه در هفته) در شرایط مشابه زمانی و مکانی، تعادل ایستا با استفاده از دستگاه تعادل سنج بایودکس و درد به­وسیله پرسشنامه vasاندازه گیری شد. در مدت زمان تحقیق گروه کنترل هیچ گونه تمرینات آب درمانی را تجربه نکردند. یافته ها نتایج آزمون سنجش مکرر ترکیبی نشان داد که تفاوت معناداری بین پیش آزمون و پس آزمون در تمامی گروه ها وجود دارد (001/0=p). کاهش معناداری در هر دو گروه تمرینی در میزان تعادل (کم عمق: 016/0=p ، عمیق: 047/0=p) و درد (کم عمق: 046/0=p ، عمیق: 001/0=p) در پس آزمون مشاهده شد، اما درگروه کنترل (تعادل: 063/0=p ، درد: 468/0=p) تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری بر اساس یافته­های تحقیق حاضر انجام تمرینات آب درمانی موجب بهبود تعادل ایستا و درد در افراد مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال می­شود. اما با وجود بهبودی بیشتر در تعادل ایستا و درد در آب عمیق تفاوتی در میزان بهبود تعادل ایستا و درد در این دو گروه آب درمانی وجود ندارد. با توجه به نتایج تحقیق حاضر می­توان آب درمانی را به­عنوان یکی از روش­های بهبود تعادل ایستا و کاهش درد در افراد دارای سندروم درد پاتلوفمورال توصیه کرد.